Palazzotto Montecchio: De torens van San Gimignano

Dinsdag 18 juli

Als we aankomen gaat het nog wel maar San Gimignano loopt heel snel vol met toeristen. Wij nemen echter even een kop koffie en verlaten het middeleeuwse plaatsje dan snel weer voor een wandeling rondom San Gimignano. De wandeling heet niet voor niets "de torens van San Gimignano" want al wandelend heb je vanaf een afstand eigenlijk het beste uitzicht op die torens. Vanzelfsprekend zie je de Torre Grosso en een paar andere torens wel vanuit het dorp zelf maar je krijgt zo'n pijn in je nek van het steeds naar boven kijken.

Overigens is het uitzicht vanaf de torens over het landschap ook prachtig, dat weet ik nog van de keer dat ik met twee vriendinnen de torre Grosso heb beklommen.

Maar het mooiste uitzicht op de 14 overgebleven torens heb je toch nog wel vanaf de strade bianche die om de plaats heen liggen en die prima wandelpaden vormen, met steeds weer een nieuw en afwisselend perspectief op de stad van de torens.

De torens werden tussen pakweg de 11e en 14e eeuw gebouwd. Oorspronkelijk schijnen er zo'n 72 torens geweest te zijn. De machtigste families konden en mochten de hoogste torens bouwen. Nu was er in de middeleeuwen nogal wat onderlinge strijd tussen de belangrijkste families, denk bijvoorbeeld aan de strijd tussen de guelfen en ghibellijnen, maar vetes tussen individuele families. Als je de strijd had verloren werd je meestal verbannen (vooropgesteld dat je al niet in een gevecht was omgekomen) en werd je toren letterlijk een kopje kleiner gemaakt. Heel veel van die torens zijn op deze manier verdwenen, terwijl andere bijvoorbeeld door aardbevingen of de tand des tijds zijn ingestort.

We lopen via een boog bij de oude muren in de buurt van de Porta San Matteo de plaats weer uit en lopen dan al snel via een smal asfaltweggetje dat overgaat in een strada bianca de wijnvelden in. Dan wordt het even zoeken maar een oud mannetje verwijst ons terug naar de weg en wijst ons aan waar het kerkje van Casale ligt zodat we weer op het goede spoor zitten. Daarna is het eigenlijk eenvoudigweg de strade bianche volgen. Steeds stijgend en dalend lopen we met een grote boog om San Gimignano heen, met daarbij steeds een prachtig uitzicht op de torens.

We doen een mooie wandeling van zo'n 10km en lopen ook nog flink door de plaats op zoek naar een goed restaurant voor de lunch. Dat vinden we bij Ristorante Dorandó. Daar eten we o.a. een krokante cannelloni met groenten en pici met een pesto van munt en handgemaakte ravioli met kaas en kruiden op een saus van peer. Zalig.

Teruggekeerd in San Gimignano frissen we ons bij de pomp een beetje op en trekken een schoon shirt aan. Enkele toeristen kijken wel wat vreemd maar je kunt toch moeilijk in een dampend en stinkend T-shirt in een goed restaurant gaan lunchen.

Daarna lopen we nog via de buitenkant van de stadsmuren en hebben we een prachtig uitzicht over de wijngaarden en heuvels waar we vanmorgen door gelopen hebben. Vervolgens lopen we terug naar onze eigen geheime parkeerplaats die nog steeds gratis is en toch maar zo'n 500-600 meter van de Porta San Matteo. Aangekomen bij de auto staat er ruim 13km op de Endomondo. Mooie afstand met deze hitte en voor een route met beperkt schaduw.