We houden maar eens een rustig dagje, dat wil zeggen we moeten nog wat boodschappen gaan doen. Helaas zijn op maandag zowel Ferretti als Verano's gesloten maar blijkbaar is de bar op het plein van eigenaren gewisseld en de croisantjes (met pistache en met citroenpudding) zijn niet verkeerd. Er is nog 1 tafeltje vrij, de rest wordt bevolkt door de Pecciolesi hangouderen zonder consumptie.
Via Uliveto Terme rijden we naar Navacchio waar we naar de Decathlon en de COOP gaan. Ik mag mijn hiking poles niet meenemen in de handbagage, zelfs niet ingeschoven, want je zal maar eens op het idee komen om de stewardessen ermee de hersens in te slaan of de piloot lek te prikken met de punt. Simpelste oplossing is dus om hier maar een identiek paar aan te schaffen. Nieuwe wandelbroek erbij die je ook kunt afritsen en klaar is Dees voor de eerste wandeling deze week. Nu nog heel voorzichtig het idee bij Paul brengen...
Bij de OBI schaffen we nog even snel een schepnetje voor het zwembad aan, zodat we de insecten die van het zwembad gebruik denken te kunnen maken van het oppervlak kunnen scheppen, scheelt wee werk voor de robot.
Bij het "Foodcourt" voor de COOP nemen we i.p.v. een broodje toch maar een lunch met koude pasta salade, maccedonia (vers fruit) en een flesje acqua frizzante voor ca de prijs van een broodje. Prima lunch, simpel maar lekker.
Terug in Montecchio genieten we van ons mooie schone zwembad. Je moet er soms toeren voor uithalen met verlengsnoeren en zo, maar dan heb je ook wat. Heerlijk dobber ik op mijn waterhangmat en lees daarna met mijn benen in het water een detective van Donna Leon, lekkere lichte paperback die ook gewoon een beetje nat mag worden. Speciaal voor dit doel meegenomen uit de bookspot op Tallin airport. Zodra we we het boek beiden uit hebben laten we het weer "los" bij de bookspot van het mannetje waar we wel eens wijn halen in Vicopisano. Geniaal systeem en zo komen die boeken ook nog eens ergens ;-)
Terwijl we aan ons aperitief zitten komen de Roemeense arbeiders terug die tijdelijk het apartement van Mateo onder ons bevolken. Op hoge poten komt er een vertellen dat we onze auto weg moeten halen. Mooi niet bozo, dit is ons huis en onze parkeerplaats. Zet je olie lekkende vrachtwagen maar op de openbare parkeerplaats. Vervolgens zetten ze hem gewoon op de oprit van de parking. Afijn, we hoeven toch niet weg en als Andrea nog weg moet met de auto lost hij het zelf maar op.
Na het aperitief maak ik de BBQ aan en verpak de gekochte Branzino (zeebaars) met wat citroen, knoflook en viskruiden in alufolie. Na 15 minuten is de BBQ op temperatuur en kan het vispakket er op.
Nog een kwartiertje later is de vis gaar en kunnen de knoflook broodjes erop (een dag oud Toscaans brood inwrijven met een gehalveerde teen knoflook, beetje olijfolie erop en voor de liefhebber een heel klein beetje aglio, olio en pepperoncino kruiden). Mooie manier om van je oude brood af te komen, want daar hebben we altijd genoeg van. Gelukkig kent de Cucina Povera genoeg recepten met oud brood om de restjes niet elke dag weg te hoeven gooien.
Mista Due meldt zich vandaag niet voor een visje, althans, als ik omhoog kijk naar het balkon van het huis verderop zie ik daar ineens MD zielig zitten kijken. Blijkbaar binnen opgesloten en kan het huis dus niet uit, tsja, dat is pech.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten