dinsdag 4 juli 2017

I Napolitani

De zon staat al flink hoog als we wakker worden, het loopt dan ook al tegen 10 uur. Te laat om nog een excursie te gaan ondernemen, zeker omdat we dan eerst nog moeten bedenken waar we heen gaan.
Dus eerst maar eens op ons gemak ontbijten in de tuin.
Daarna doen we een poging om zo veel mogelijk onkruid van de patio bij het zwembad te verwijderen. Na drie kwartier krijg ik pijn in mijn rug van het bukken dus eerst maar eens een kopje koffie en daarna genieten van het zwembad. De rest van het onkruid komt dan vanmiddag wel weer en anders ligt er een tochtje naar de Zampi in het verschiet om diserbante (onkruidverdelger) te halen. Niet de meest milieu vriendelijke oplossing en een beetje uitkijken dat het niet in het zwemwater terecht komt, maar de schoonmaak azijn die ik twee dagen geleden heb gespoten heeft niet veel zoden aan de dijk gezet. Een drastische aanpak is nodig want anders staat het als we eventueel in het najaar komen weer enkel hoog.

Uiteindelijk halen we 's middags toch nog vrijwel al het onkruid weg. Aldo is visibly impressed als hij thuiskomt. Hij laat ons zien hoe we de robot moeten demonteren, de filterzak kunnen schooknmaken (gaat het best als je deze eerst in het zonnetje laat drogen) en dan weer de boel assembleren. Nu kunnen we dus ook zelf de robot te water laten elke paar dagen zodat het zwembad in tiptop conditie blijft. Dat is ook wel nodig, want het wordt steeds warmer.


Als we de robot uit het water gaan tillen nadat deze zijn rondje heeft gedaan staan de  arbeiders die in het appartement van Mateo zitten op het balkon. Vragen weer of die auto van ons is. Ja, de punto is van ons. Weer beginnen ze dat onze auto op een andere plek moet en er ontstaat een discussie. Mateo heeft gezegd dat het hun parkeerplaats is. Uitleggen dat de Furgone (vrachtwagen) te groot is heeft niet veel zin. Van Mateo mag hij er staan. Omdat de vrachtwagen nu al twee avonden achter onze punto op de oprit staat en dat straks niet zo handig is als ze in het weekend naar Napels gaan want dan kan niemand meer weg zeggen we toe dat we onze auto morgen wel ergens anders zetten. 10 meter verder op de openbare parkeerplaats is plek zat en zij zijn er voor een half jaar dus de volgende vakantie is dat vrachtwagentje toch weer vertrokken. Paul krijgt een kopje espresso aangeboden, mierzoet natuurlijk want ze hebben de suiker er al in gedaan. Het concept van koffie zonder suiker is onbegrijpbaar. 
Het blijkt dat het trouwens helemaal geen Roemenen zijn zoals Aldo en Monika dachten, ze komen uit Napoli. We vertellen dat we daar tien jaar geleden waren en dat ze daar de lekkerste koffie maken: Kimbo. Ook zijn we meerdere keren naar het Capodimonte geweest. Paul en de mannen stellen zich voor. De kleine is Pasquale, de tweede heet Francesco en de naam van de 3e zijn we ondertussen weer vergeten. Als snel gaat het gesprek over voetbal en Maradonna en is het al snel BFF (best friends forever).

Mista Due komt nog even om het hoekje kijken als we aan de heerlijke spaghetti alle vongole zitten die Paul voor me gemaakt heeft. Helaas, ze is niet gek op schaal- en schelpdieren en er zit te veel knoflook en peperoncino in.
Wij smullen er in ieder geval heerlijk van, lekker glaasje witte wijn erbij.... La vita e bella

Geen opmerkingen:

Een reactie posten