Il Tombolo di Feniglia

Woensdag 12 juli

Na het ontbijt rijden we naar de tombolo di Feniglia waar we een wandeling van ca 10 km door de pineta, langs de lagune en langs het strand maken. Onderweg zien we witte reigers en "cavalieri d'Italia", een soort zwart-witte steltlopertjes. Helaas zien we geen flamingo's, die hier ook zouden moeten zitten en ook de schildpadden, herten en wilde zwijnen vertonen zich vandaag niet. Afijn, die damherten hebben we eergisteren al gezien. Het is wel een heel mooie wandeling door een mooi gebied en het uitzicht op de lagune en op Orbetello waar we 2 dagen hebben gezeten is spectaculair.

Teruggekeerd bij de auto vertrekken we langzamerhand weer richting Peccioli maar eerst gaan we onderweg nog naar Magliano in Toscana, een leuk plaatsje dat nog zijn volledige ringmuur heeft. Weliswaar is een paar jaar geleden een stukje van de muur bij hevige regenval bezweken, maar dit is weer prachtig gerestaureerd.

We kunnen een heel eind over de muur lopen en hebben een mooi uitzicht over het landschap. 

We zitten hier al weer zo'n 25km landinwaarts dus lunch bestaat uit truffelpasta en pappardelle met wild zwijn. Hoewel lekker is het wel een stuk machtiger dan de lichte pasta's met zeevruchten aan de kust.

Via de SS Aurelia rijden we terug richting Peccioli. Paul is eigenwijs en mist de afslag naar de SS206 omdat hij er van overtuigd is dat hij richting Livorno moet. Tsja, waar heb je nou een navigator voor... Dat hij niet naar de TomTom luistert tot daar aan toe maar hij zou toch beter moeten weten dan mijn aanwijzingen negeren. Afijn, uiteindelijk rijden we dus toch weer binnen door maar dit keer wel via Castellina Marittima en Chianni, een veel betere optie dan de SP14. Goed onthouden voor de volgende keer dat we naar Cecina gaan: na het eerste stukje SP14 niet verder naar Miemo maar rechts afslaan richting Chianni en Castellina Marittima.

Thuis gekomen struikelen we bij de supermarkt ineens over de Nederlanders en nemen we nog een lekkere plons in ons eigen zwembad. Voor het diner doen we maar eens een lekkere lichte salade. De kilootjes van 2x pasta per dag in de afgelopen dagen moeten er weer af.

Na het eten brengt Paul nog even de lege flessen naar de glasbak ("die flessen stonden er nog hoor, zijn echt niet allemaal van de afgelopen week") en wordt natuurlijk aangesproken door de oude dametjes die op hun stoeltjes langs de weg zitten. De oudste is dik in de negentig. Ze beklagen zich dat de jongeren trouwen en uit het dorp wegtrekken. Onze achterbuurman Francesco, die ook al lang gepensioneerd is, rekenen zij tot de jonkies.