Op bezoek bij Pinocchio

Zondag 16 juli

We zijn op bezoek bij... Pinocchio, dat wil zeggen, we bezoeken de storico Giardino Garzoni. Het Parco Pinocchio is meer iets voor kinderen. Wel zien we een groot beeld van Pinocchio in het stadje. Ook zie ik de workshop van padre Geppetto.

De 18e eeuwse tuinen zijn werkelijk prachtig, tegen de heuvel op aangelegd met beelden, grotten, trappen en waterpartijen. Er zitten zelfs een paar pauwen en kraanvogels maar die zitten wel heel zielig op een stukje terras zonder groen.

Dan hebben de vlinders in het vlinderhuis het beter getroffen, die zitten in een enorme groene kas, samen met tropische planten en vogeltjes, waaronder kanaries en parkieten een klein vogeltje met een oranje-rood snaveltje dat ik niet ken.

De vlinders zijn prachtig hoewel niet zo mega groot als in Artis. Ze zijn niet schuw en komen gewoon op je kleding zitten. Er zijn ook grote blauwe vlinders waarvan ik eerst denk dat ze niet gaan zitten maar later blijken het dezelfde te zijn als de vlinders met de grote zwarte ogen op de buitenkant van hun vleugels. Als ze zitten zie je echter niet dat het dezelfde zijn als de blauwe vlinders omdat de blauwe kant dan naar binnen is gevouwen.

We bezoeken ook nog Collodi Castello, dat is het hoger gelegen oude dorp, echt heel erg steil, we moeten behoorlijk klimmen. Ik heb medelijden met de oude dametjes die in het dorp wonen. Castello betekent hier niet een kasteel maar een ommuurd dorp op een heuvel.

De villa Garzoni is privé bezit, hoewel hij zo te zien op dit moment onbewoond staat, en niet te bezichtigen. Castello (dorp) en villa liggen wel heel erg mooi tegen de heuvel.

We besluiten de Svizzera Pesciatina voor een volgende keer te bewaren en door te trekken verder naar het noorden. Pescia is op zich namelijk prima te doen als dagtocht, dus houden we de 10 castelli als bestemming voor een volgende keer. Wellicht dat we dan ook de via delle fiabe kunnen doen, een wandeltocht van Collodi naar Pescia waar je een ruim uur over doet. Er is ook nog een wandeling langs alle Castelli maar die duurt ruim 6 uur voor alleen de wandeling zonder stops en is op dit moment nog wat te hoog gegrepen voor mijn conditie. Het is even afwachten of dat ooit nog gaat lukken.

We lunchen in de Locanda di Pinocchio, hoe kan het anders. Niet memorabel maar zeker ook niet verkeerd. Bovendien een kwart liter prima huiswijn voor €2,50.

Vanuit Collodi rijden via een weg met veel haarspeldbochten door de bergen richting Bagni di Lucca.  Het hoofd plaatsje is La Villa. Helaas is het op zondag wat slaperig dus we besluiten hier niet te blijven en voor de Orrido di Botro, de kloof waar je langs en door de rivier kunt lopen, is het te laat dus rijden we door richting Lucca en dan maar terug naar Montecchio. Oorspronkelijk was het plan om een tweedaagse tour te maken maar we zitten nog zo dicht bij huis dat we eigenlijk best gewoon thuis kunnen slapen. 

Onderweg stoppen we nog even bij de Ponte delle Catene, de hangbrug, in Fornoli. De brug verbindt het plaatsje met Chifenti aan de andere kant van de rivier de Lima. De brug werd oorspronkelijk aangelegd door Lorenzo Nottolini (rond 1850) en werd in de 20e eeuw gerestaureerd door Bettino Ricasoli, de ijzer baron die ook het Castello di Broglio heeft aangelegd waar we in het najaar zo leuk gewandeld en zo heerlijk geluncht hebben.

Achter de brug ligt ook nog een schattig kerkje waarvan delen nog uit de 10e dateren. 

Verderop stoppen we, net als iedereen, bij de Ponte della Maddalena in Borgo a Mozzano.  De brug overspant de Serchio en is beter bekend als de Ponte del Diavolo. Daar zit vanzelfsprekend een verhaal aan vast. Toen de brug in opdracht van Mathilde van Canossa rond 1080 werd aangelegd kreeg Saint Julian, de beschermheilige van de reizigers, hulp van de duivel bij het bouwen van de behoorlijk moeilijke, want zeer stijle, brug op voorwaarde dat de duivel de ziel kreeg van het eerste wezen dat de brug overstak. Saint Julian was zo sluw om als eerste een hond over de brug te sturen en de duivel keek flink op zijn neus.

In 1836 raakte de brug behoorlijk beschadigd bij een overstroming maar ondertussen is hij weer prachtig gerestaureerd. Begin 1900 werd een extra boog aangelegd zodat ook de spoorweg er onderdoor kon. Dit verstoort de symetrie van de brug wel een beetje vind ik persoonlijk.

Thuis gekomen las ik dat de officiële naam, Ponte della Maddalena is afgeleid van een levensgrote afbeelding van Maria Magdalena uit de Della Robia school die zich vroeger in een Oratorium aan de voet van de brug bevond. Het oratorium is nu verdwenen en het schilderij schijnt zich te bevinden in de kerk van San Jacopo in Borgo a Mozzano. Een goede reden om nog een keer terug te gaan naar Borgo a Mozzano omdat elke keer dat we hier in de buurt zijn we zo op de brug geconcentreerd zijn dat we vergeten het plaatsje te bezoeken.

Tegenover één van onze favoriete restaurants, La Cicala e la Formica (de krekel en de mier) rijden we nog even omhoog om Castelvecchio Alto te bezoeken. Helaas is het te vroeg om te gaan eten.

Bij Pontedera gaan we nog even naar de Brico, die blijkt gewoon open op zondag. Gisteren is de kap van de buitenlamp gesneuveld en de bonnenkant was al verrot. We halen dus een nieuwe lamp, Aldo heeft aangeboden om hem te installeren.

Eten bestaat dit keer uit een eenvoudig soepje, anders groeien we helemaal dicht.