Maandag 10 juli
Bij onze overnachting is geen ontbijt inbegrepen dus vertrekken we direct richting Andedonia voor een bezoek aan de Romeinse opgraving Cosa. Voor we naar de archeologische opgraving rijden doen we eerst nog even een cappuccino en een brioche bij een barretje. Cosa was één van de belangrijkere Romeinse plaatsen aan de Aurelia, gevestigd op een eerdere Etruskische site. Er is onder andere een Forum, de villa del Schelettro (de villa van het skelet, zo genoemd vanwege de menselijke resten die er gevonden werden), de villa van Diana enz.
Er is ook een klein museum bij met de gebruikelijke verzameling scherven, potten en fragmenten van beeldjes. Ik ben niet zo'n liefhebber van de meeste Archeologische musea, meestal proberen ze elke scherf, urn en pot die ze hebben uit te stallen. Ik ben meer voorstander van een paar mooi uitgelichte voorwerpen met een goed verhaal erbij. De ruines heb je ook behoorlijk wat voorstellingsvermogen voor nodig, ondanks de duidelijke plattegronden. Zo'n opgraving is volgens mij nou bij uitstek een gelegenheid waar je met virtual reality of augmented reality de belevenis een stuk leuker kunt maken. Lijkt me een groeimarkt.
Het is ontzettend warm bij de opgravingen en er is vrijwel geen schaduw. Na een ruim uur hebben we het dus wel gezien en vertrekken we richting het strand bij Ansedonia. Daar lopen we een stukje door de pineta en dan via het strand terug naar een visrestaurant waar we prachtig zitten met mooi uitzicht, maar wel behoorlijk overprized voor de kwaliteit die ze bieden. In de pineta zien we een groepje wilde, maar redelijk tamme, damherten lui in het veld liggen.
Na de lunch rijden we naar de Torre della Tagliata, de vierkante stompe toren die ooit eigendom was van Giaccamo Puccini. Die had blijkbaar een voorliefde voor torens want bij zijn villa in Torre di Lago Puccini staat ook al zo'n toren. De toren maakte deeel uit van de verdedigingswerken van de "Stato dei Presidi" de Spaanse enclave die zo'n beetje het hele gebied rond Monte Argentario en Orbetellog besloeg. Die spanjaarden bouwden zich trouwens wezenloos want er staan nogal wat van die forten en (meestal vierkante) torens in dit gebied.
De torre della Tagliata ligt vlak bij de "Tagliata Etrusca", een hydraulisch meesterwerk uit, in tegenstelling wat de naam doet vermoeden, Etruskische de Romeinse tijd op de plek van de oude haven van Cosa (Portus Cosanus) Om te voorkomen dat de haven dichtslibde maakten de Romeinen een bastion voor de kust in het water dat verzanding van het kanaal dat naar de haven leidde moest voorkomen. Via de Spacca della Regina, een zeer smalle rotsspleet kan je naar de Tagliata, een met de hand uitgehouwen waterweg die de doorgang naar de haven vrij hield toen de natuurlijke doorgang niet meer bruikbaar werd. Daarvoor moet je eerst wel via een boomstam en een touw over het kanaal klauteren. Twee van mijn minst favoriete bezigheden, balanceren over een boom en door smalle spelonken klauteren, dus ik laat het graag aan Paul over om er te gaan kijken en foto's te maken.
Daarna gaan we koffie drinken bij het kleine barretje dat nu in de Torre della Tagliata gevestigd is.
We rijden door naar Capalbio waar we de Giardino dei Tarocchi van Niki de Saint Phalle bezoeken. Een tuin vol immense beelden en fantasie figuren, gebaseerd op de Tarot kaarten, de Grote Arcana, waar je sommige zelfs op en in kunt. Niki de Saint Phalle begon vanaf 1979, samen met de Zwitserse kunstenaar Jean Tingueley waarmee ze getrouwd was, aan de bouw van de enorme beelden in gietbeton, waarvan er sommige sterk aan haarberoemde Nana's doen denken. Een van de beelden (een enorme rondborstige vrouwenfiguur) is van binnen zelfs een compleet huis. Je gaat via haar achterwerk naar binnen. Vanbinnen zijn de muren volledig van spiegelfragmenten gemaakt en zelfs de grote eethoek tafel spiegelt. Heel apart. Er zijn ook kleinere beelden, bankjes, enz. Allemaal in een bijzondere stijl. Bezoekers die ook in Barcelona zjn geweest zullen duidelijke invloeden van het Park Guëll herkennen.
Sommige beelden zijn tot 22 meter hoog.
Aan het eind van de dag rijden we naar La Pineta voor onze volgende overnachting. Daar is niemand aanwezig en het blijkt dat Mery ons al des ochtends had verwacht maar binnen een kwartiertje is ze er en kunnen we alsnog inchecken. Het diner bij La mi casa is weer prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten